Çocukken Şeker Bayramı içimin derin bir mutlulukla kaplanmasına neden olurdu. Pek tabi Kurban Bayramlarında (bu konuya ilgili bayramda ayrıca değinilecektir) da şeker, çikolata dağıtılırdı ancak sanki Şeker Bayramlarında dağıtılanlar, adından olsa gerek daha bir pek çoktu...
Karnım ağrıyana dek tatlı yerdim. Hatırladığım en güzel bayramlar hep bahar ve yaz mevsime dair olduğu için de hazırlanan bayramlık giysiler yaz modasına ayrı bir uyardı. Hele eflatun renginde bir elbise diktirmişti ki annem bir bayram, önünde de beyaz önlüğü vardı, hala dün gibi hatırlarım. Beyaz önlüğü bayramın ilk günü öğlene kadar giyebilmiştim (çikolata, vişne ve çimen lekesi lekesi olmuştuJ ve o dönemde ööle her türlü lekeyi çıkarmak mümkün olmazdı).
Yaş erdi kemale. Artık bayramlarda “heyyooo tatil” kot giyiyorum. Kendi deyimiyle “ben küçük bir çucuğum” bile bayramlık nedir bilmiyor. Hoş bilse mi bilmese mi iyi? Bu memlekette olan bitene ne kadar geç aysa o kadar kârdayız.
Zaman geçtikçe zekamız sıfırlanıyor zira... Neden mi? Her sene aynı şey. Her sene aynı hatta birbirinden kabus sorular yöneltiyor gazetelerin “Özel Ramazan” sayfalarına. Perşembenin gelişi Çarşambadan belli oluyor yani.
İşte bazı yazı başlıkları ki, içeriklerine değinemeyeceğim. Şeker Bayramı mı, Ramazan mı tartışmadan önce bence IQ testi yaptırmak lazım. İki nokta altaltalardan sonrakiler kendi yorumlarım ve yanıtlarımdır. Layıkıyla oruç tutanları saygıyla selamlıyorum.
ALKOLLÜ İÇKİ SATMAK ORUCU BOZAR MI?: Evet, hatta çok bozar. Satanları daşlamak lazım (dışlamak değil, bayağı bildiğiniz daş).
REFLÜSÜ OLANLAR RAMAZANDA BAKLAVA YERİNE PUDİNG YEMELİ!: Ekmek yerine de pasta yiyelim mi?
KALBİNİZİN SESİNİ DİNLEYİN: Peki. Yüreğimizin götürdüğü yere de gidelim mi?
ANJİYO YAPTIRMAK ORUCU BOZAR MI?: Evet. Hatta aç olduğunuz için başka şeyleri de bozar. Mesela verilen ilaçların kalitesi düşer:-))
SU SÖKÜCÜ VE TANSİYON DÜŞÜRÜCÜ İLAÇ KULLANAN KİŞİLERİN ORUÇ TUTMASI SAKINCALI: Tansiyonun tavan yapması kötü birşey mi?
GÖZ DAMLASI ORUÇ BOZAR MI?: Bozar. Görmeden dolaşınız.
ORUÇLUYKEN DURUŞMADA YALAN SÖYLEYEBİLİR MİYİM!: Tabi. Hatta sadece oruçluyken değil, tüm hayatın boyunca söyle. İçimden sadece “seni şerefsiz seni” demek geçti.
DİL ALTI HAPI ORUÇ BOZMUYOR: Bir dil altı hapı kaç kalori?
ORUÇ TUTMAK BASURUN AZMASINA NEDEN OLUR MU?: İşte ağız ve dötün karışmasına güzel bir örnek.
TOKLUK BANTI İLE ORUÇ: Rejim de yaparım öbür tarafta kariyer de.
YAŞLILIK ORUÇ TUTMAYA ENGEL DEĞİL
YAŞLILAR DOKTORLARINDAN İZİN ALMADAN ORUÇ TUTMAMALI!: Bu ne yaman çelişki anne...
RAMAZAN BİR DETOKS FIRSATI OLABİLİR: Nişantaş kızlarına yönelik hazırlanmıştır.
NİKOTİN BANDI ORUCU BOZMAZ: Herşeyde hile hurda.
İFTARDAN SONRA AĞIR SPOR YAPMAYIN!: Sıkıysa sen yap.
ORUC BOZMADAN BAŞ AGRISINI GİDERME YÖNTEMLERİ
ÇORLU ŞİFA HASTANESİNDEN ORUÇ BOZMADAN BAŞ AĞRISINI GİDERME YÖNTEMLERİ: Çorlu Şifa hastanesini dinleyin.
KEMOTERAPİ SIRASINDA ORUÇ TUTMAK YASAK: Aaa?
PARKİNSON HASTALARINA ORUÇ UYARISI
ORUÇ STRESTEN UZAK TUTUYOR: Deermişim. Peki trafikte birbirlerini boğanlar ne tutuyor?
29 Eylül 2008 Pazartesi
19 Eylül 2008 Cuma
Türküleri sevelim, koruyalım, orman ne güzel ah ne güzel!
Türküleri severim. Güzeldir türkülerimiz. Tıneyçlik döneminin Türk müziği dinlemem krizleri bittikten sonra keşfettim türküleri. Hatta ben Türkü gördüm. Ve keşke daha önce göreydim diye de üzüldüm.
Türkülerimizde, folklorumuzda Anadolu insanının yaşayışını çok net görebilirsiniz. Doğu Anadolu’nun ağıtları, kadın erkek yanyana dans edişleri doğaya karşı bir mücadeleyi de gösterir. Şöyle de açıklayabiliriz; Adamcayizlar bakmışlar bir taraf dağ, diğer taraf verimsiz, çorak toprak, hava soğuk, töre kabusu var. E ne yapsın? Çiftelelli mi oynayacak? Basmış ağıtı...
Ege daha bireyseldir mesela. Karadeniz yöresinin tınısı ve hareketleri size hamsiyi hatırlatmıyor mu?
Bir de Batı Karadeniz türküleri vardır ki, pek çoğu güzel olmasına rağmen sözler itibariyle insanı dehşete düşürebilir.
Mesela: “Ev altında malaklar, Ahmet Yıldız’ı kovalar, Eğer tutabilürse, Saçını da başını yolaklar. Sapı samancık ettük, Yükü tamamcuk ettük, Yabancılarıy Yıldızı, Ahmet’e gelin ettük.
Meali: Yıldız çevrede pek tanınmayan bir arkadaştır. Ahmet gözünü ona dikmekle kalmayıp, peşinden de koşmaktadır. Saç ve baş yolma olayı mecazi anlamda da kullanılmış olabilir.
Bir başkası: Dallarda yeşil yaprak, Kirazlar tabak tabak, Kavuşalım sevdüğüm, Sonumuz kara toprak. Rakı iç benim için, Ölüyom senin için, Böyle sevda mı olur, Sen de öl benim için
Meali: Sana rakılı, kirazlı bir gelecek vaadediyorum. Eğer sen bir an önce poponu kaldırıp bana gelmezsen iş işten geçmiş olacak. (Acaba RTÜK şimdi bu rakı kısmını değiştirir mi?). Önerim “boza iç” olacaktır.
“Alaplı’nın üstünden karga geçiyo karga, Gız ben seni almeycam, Dalga geçiyom dalga, A benim söm söm yarim, Bi yolcuk öpsem yarim, A benim altın dişlim, Yanıyo benim için”.
Meali: Çelişkilerin insanıyım.
Bunun haricinde “Zonguldak’tan gelir maden kömürü, Allah genç kızlara versin ömürü, Çaycuma’dan gelir Arap hurması, Bartın’dan çıkar kızın yosması”, gibi sözler vardır ki, ilkokul yıllarında bu sözler eşliğinde foklor oynamışlığım vardır.
Allah’tan pek meşhur değildir bizim yörenin türküleri. Yoksa bu sözleri okuyanlar hakkımızda ne düşünür?
Bir başka türkü yazısında buluşmak üzere.
Türkülerimizde, folklorumuzda Anadolu insanının yaşayışını çok net görebilirsiniz. Doğu Anadolu’nun ağıtları, kadın erkek yanyana dans edişleri doğaya karşı bir mücadeleyi de gösterir. Şöyle de açıklayabiliriz; Adamcayizlar bakmışlar bir taraf dağ, diğer taraf verimsiz, çorak toprak, hava soğuk, töre kabusu var. E ne yapsın? Çiftelelli mi oynayacak? Basmış ağıtı...
Ege daha bireyseldir mesela. Karadeniz yöresinin tınısı ve hareketleri size hamsiyi hatırlatmıyor mu?
Bir de Batı Karadeniz türküleri vardır ki, pek çoğu güzel olmasına rağmen sözler itibariyle insanı dehşete düşürebilir.
Mesela: “Ev altında malaklar, Ahmet Yıldız’ı kovalar, Eğer tutabilürse, Saçını da başını yolaklar. Sapı samancık ettük, Yükü tamamcuk ettük, Yabancılarıy Yıldızı, Ahmet’e gelin ettük.
Meali: Yıldız çevrede pek tanınmayan bir arkadaştır. Ahmet gözünü ona dikmekle kalmayıp, peşinden de koşmaktadır. Saç ve baş yolma olayı mecazi anlamda da kullanılmış olabilir.
Bir başkası: Dallarda yeşil yaprak, Kirazlar tabak tabak, Kavuşalım sevdüğüm, Sonumuz kara toprak. Rakı iç benim için, Ölüyom senin için, Böyle sevda mı olur, Sen de öl benim için
Meali: Sana rakılı, kirazlı bir gelecek vaadediyorum. Eğer sen bir an önce poponu kaldırıp bana gelmezsen iş işten geçmiş olacak. (Acaba RTÜK şimdi bu rakı kısmını değiştirir mi?). Önerim “boza iç” olacaktır.
“Alaplı’nın üstünden karga geçiyo karga, Gız ben seni almeycam, Dalga geçiyom dalga, A benim söm söm yarim, Bi yolcuk öpsem yarim, A benim altın dişlim, Yanıyo benim için”.
Meali: Çelişkilerin insanıyım.
Bunun haricinde “Zonguldak’tan gelir maden kömürü, Allah genç kızlara versin ömürü, Çaycuma’dan gelir Arap hurması, Bartın’dan çıkar kızın yosması”, gibi sözler vardır ki, ilkokul yıllarında bu sözler eşliğinde foklor oynamışlığım vardır.
Allah’tan pek meşhur değildir bizim yörenin türküleri. Yoksa bu sözleri okuyanlar hakkımızda ne düşünür?
Bir başka türkü yazısında buluşmak üzere.
Dumansız Hava Sahasında Bir Fırt için 62 Küsür YeTaLe Vermeye Razı Olanlar
Enerjiye inanırım, özellikle seyahatlere giderken “birşey unutacağım” enerjisinin gücünü mutlaka uygulamalı olarak yaşarım. Oysa yakın arkadaşlarım bana “Tedbir Aybeni” der. Çantam hep valiz kadardır ve içinde ilk yardım malzemesi bile bulunduğu olmuştur.
İşte bu Tedbir Ayben’i son seyahatinde seyahat sigortasını ofiste unuttu. Yaban ellerde başıma bir iş gelir diyerek, uçak da bunu almadan gider diye korktuğu için sabahın yedisinde ofiste hazır bulundu. Tabi o saatte yola çıkan biri tüm İkitelli trafiğine rağmen 11.20 uçağı için 08.00’da havaalanında olabiliyor.
Kahve ve sigara için bolca vaktim olduğunu düşünüp mutlu oldum. Biran önce check-in’imi yaptırdım, pasaport kuyruğundan geçtim (neden her pasaport kontrolünde sıra bana geldiğinde görevli polis değişir ve ben neden “ya bu arızaysa” diye korkarım bilmiyorum).
Büyük bir mutlulukla içeri süzüldüm, hemen bir frişop turu ve çay-kaave-sigara. Ve daaann acı bir gerçek....
Sigara yasağının en acı uygulandığı ülkelerde bile bir şekilde sigara içecek bir alan bulunur. Bizde öyle mi ya? Dumansız hava sahasından anladığımız tek şey, havaalanlarının dumansız olmasıymış. Hemen eş/dost/yakınlar aradım. En son uçak yolculuğu yapanları özenle seçtim ve hepsinden aynı yanıt: “Hiçbiryerde sigara içilmiyor”...
Ne güzel! Saat henüz 08.15 ve uçağa 3 saat var. İnandım mı dediklerine hayır. Hemen Divan’a yöneldim. Kocaman bir alan. Oturdum, kahvemi söyledim ve garsonla aramızda şu gereksiz diyalog geçti:
- Burada sigara içiliyor mu?
- Hayır efendim.
- Hiç mi içilmiyor? (bu salağa yatıp bir izin koparma sorusu gibi geldi ama yine de kendimi çoook salak hissettim). Hani bir iki nefes de olsa?
- Hayır.
Güzel. Sağlığımızı ne kadar düşünüyor devlet büyüklerimiz. Hormonlu mevya sebzeleri yedirirken, çayları içirirken iyi ama. Ayrıca burda benim ruh sağlığım önemli.
Bir kahveden sonra kös kös mekandan ayrıldım.
Evreka...
Online check-in deskindeki bayan bana CIP kartı vermişti. Mutlaka orda birileri içiyordur dedim. Tabi ve tabi hayır.
Israrla yanımdan geçen garsona sordum. O da pek bir dert yandı, müşterilerin zorluk çektiğini felan anlattı, hatta bayana dek anlattı. E kardeşim madem yanıtın olumsuz ne yoruyorsun beni yav? Zaten canım sıkkın.
Kahve, sakız, elektronik sigara, sakız, gofret...
Bu arada değinmeden geçemeyeceğim, Arabistan’daki CIP bile bizimkinden daha Avrupaidir. Tuvaletlerdeki inek yalağı çalışmaya da ekstra gıcık oldum.
Sigara yasağı ve üzerimdeki etkileri ile birleşince oranın mimarları, yönetimi, pek çok kişiyi ve ailelerini sevgiyle andım.
Neyse baktım yapacak birşey yok, madem bu kadar erken geldin uçağı kaçırma bari dedim, ve Gate No: 215’e yöneldim. Oturdum, bekledim, bekledim. Boarding time geldi, geçmek üzere, tuvalete gittim, bekledim. Sonra uçak yanaştı ve kapı açıldı. Kız tiz sesiyle “Belgrad uçağı” dedi. Ulem ben oraya gitmiyorum ki. Ekrana bir baktım bizim Geyt değişmiş ve havaalanının diğer ucunda.
Ucu ucuna yetiştim, kalbim ağzımdan fırlamak üzereydi. Yanımdaki laptop’u sinirle önümde aheste beste yürüyenlerin kafasına geçirmek istedim. Ama bu salaklığı nikotinsizlikten yaptığıma eminim. Ve birilerinin kulaklarını çınlatarak, birilerinin de üzerine basarak yerime oturdum. Sigarız geçecek bir 2.5 saate “selam, naber lem?” dedim. O da bana dil çıkardı...
İşte bu Tedbir Ayben’i son seyahatinde seyahat sigortasını ofiste unuttu. Yaban ellerde başıma bir iş gelir diyerek, uçak da bunu almadan gider diye korktuğu için sabahın yedisinde ofiste hazır bulundu. Tabi o saatte yola çıkan biri tüm İkitelli trafiğine rağmen 11.20 uçağı için 08.00’da havaalanında olabiliyor.
Kahve ve sigara için bolca vaktim olduğunu düşünüp mutlu oldum. Biran önce check-in’imi yaptırdım, pasaport kuyruğundan geçtim (neden her pasaport kontrolünde sıra bana geldiğinde görevli polis değişir ve ben neden “ya bu arızaysa” diye korkarım bilmiyorum).
Büyük bir mutlulukla içeri süzüldüm, hemen bir frişop turu ve çay-kaave-sigara. Ve daaann acı bir gerçek....
Sigara yasağının en acı uygulandığı ülkelerde bile bir şekilde sigara içecek bir alan bulunur. Bizde öyle mi ya? Dumansız hava sahasından anladığımız tek şey, havaalanlarının dumansız olmasıymış. Hemen eş/dost/yakınlar aradım. En son uçak yolculuğu yapanları özenle seçtim ve hepsinden aynı yanıt: “Hiçbiryerde sigara içilmiyor”...
Ne güzel! Saat henüz 08.15 ve uçağa 3 saat var. İnandım mı dediklerine hayır. Hemen Divan’a yöneldim. Kocaman bir alan. Oturdum, kahvemi söyledim ve garsonla aramızda şu gereksiz diyalog geçti:
- Burada sigara içiliyor mu?
- Hayır efendim.
- Hiç mi içilmiyor? (bu salağa yatıp bir izin koparma sorusu gibi geldi ama yine de kendimi çoook salak hissettim). Hani bir iki nefes de olsa?
- Hayır.
Güzel. Sağlığımızı ne kadar düşünüyor devlet büyüklerimiz. Hormonlu mevya sebzeleri yedirirken, çayları içirirken iyi ama. Ayrıca burda benim ruh sağlığım önemli.
Bir kahveden sonra kös kös mekandan ayrıldım.
Evreka...
Online check-in deskindeki bayan bana CIP kartı vermişti. Mutlaka orda birileri içiyordur dedim. Tabi ve tabi hayır.
Israrla yanımdan geçen garsona sordum. O da pek bir dert yandı, müşterilerin zorluk çektiğini felan anlattı, hatta bayana dek anlattı. E kardeşim madem yanıtın olumsuz ne yoruyorsun beni yav? Zaten canım sıkkın.
Kahve, sakız, elektronik sigara, sakız, gofret...
Bu arada değinmeden geçemeyeceğim, Arabistan’daki CIP bile bizimkinden daha Avrupaidir. Tuvaletlerdeki inek yalağı çalışmaya da ekstra gıcık oldum.
Sigara yasağı ve üzerimdeki etkileri ile birleşince oranın mimarları, yönetimi, pek çok kişiyi ve ailelerini sevgiyle andım.
Neyse baktım yapacak birşey yok, madem bu kadar erken geldin uçağı kaçırma bari dedim, ve Gate No: 215’e yöneldim. Oturdum, bekledim, bekledim. Boarding time geldi, geçmek üzere, tuvalete gittim, bekledim. Sonra uçak yanaştı ve kapı açıldı. Kız tiz sesiyle “Belgrad uçağı” dedi. Ulem ben oraya gitmiyorum ki. Ekrana bir baktım bizim Geyt değişmiş ve havaalanının diğer ucunda.
Ucu ucuna yetiştim, kalbim ağzımdan fırlamak üzereydi. Yanımdaki laptop’u sinirle önümde aheste beste yürüyenlerin kafasına geçirmek istedim. Ama bu salaklığı nikotinsizlikten yaptığıma eminim. Ve birilerinin kulaklarını çınlatarak, birilerinin de üzerine basarak yerime oturdum. Sigarız geçecek bir 2.5 saate “selam, naber lem?” dedim. O da bana dil çıkardı...
Bir Türk Prag'ta Klasik Müzik Konseri'ne giderse...
Klasik müziği ve konserleri çok severim. Özellikle Avrupa'daki konserler, konseri izlemeye gelenlerin giyimleri, özenleri ve ilgileri beni ayrıca etkiler. Bu sene Prag Güz Festivali'nde güzel bir konsere gitme olanağı buldum. Ancak sinirlerim mi bozuktu, ben mi bir hoştum, müzik dinlemenin yanı sıra aklım hep muzurluğa gitti. İşte bu kapsamda konser sırasında düşündüklerimi yazdım.
Şimdi ilk evela bando yerini aldı. Aaa bir baktım ki bizim çocuklar. Ben bunların çoğunu geçen seneden tanıyorum.
Baş kemanist :-)) yine malum yerine oturdu. Obua çalan yakışıklı çocuğu bu sene pek bir arkaya atmışlar, üzüldüm. Dedim ki "sen de anca çal". Demek ki daha küçük bişiler çalarak mobil olabilir ve gerilerde kalmayabilirmiş insan. Üflemeli ve vurmalı iri çalgılardan hiiç sözetmeyeceğim.
Orkestra şefi bir geldi, amanın, eller bizim sekizlik bebe kadar, boy 148 cm. Bir eda bir hava. Siyah uzun saçlı, hafif pörtlek gözlü. Smokin bile giymemiş, "böyle şef mi olur" diye söylenirken zaten adam'ın aslında Jazzcı olduğu ortaya çıktı. Kadro boşmuş, yatay geçiş yaptırmışlar (yani bence öyle). Zıp zıp zıpladı. Bir ara "biri mi konuşuyor, aaa ne ayıp" diyecek oldum, abi kendini kaybetmiş notaları söylüyor. Kısacası konser sonunda nirvanaya mı ermişti, yoksa orgazm mı olmuştu anlamayamadım ama bişi oldu.
Herkeş yapıyor diye biz de ellerimiz patlayana kadar alkışladık. Çekik gözlü yeni bir kemancı almışlar bandoya, ucuza kapattılar kesin. Biz Romen PRcı ile 3. sırada oturuyorduk, dolayısıyla tüm aktivitelere hakimdik. Abi tüm gece kızları kesti, bir de yanındakiyle konuştu. Nasıl karıştırmadı notaları bilemedim, kendisine sık sık "oğlum önüne bak" diyesim geldi. (Bu arada my peer Camelia çok tatlı bir hatun. Ama hangisine iyi davranacağıma Slovakya prcısı görünce karar vereceğim.) Onun dışındakiler tipik kırmızı burun ve yanaklı Çek müzik insanlarıydı.
Bir ara sahneye bizim altın kızlar tadında dört hatun geldi. Hepsi keman çalıyor, Bond'un uzun elbise giyenleri. İçlerinde en itibar gören sarışın uzun saçlı olandı. Biri pek itilmişti, diğeri pek evde kalmış portresi çiziyordu. Dördüncü de eskiden daha güzel ve seksi olmasına rağmen yıllar itibariyle sarışın yeni yetmeye koltuğu kaptırmış görünüyordu. Sarışınla şef arasında birşey olabilir gibi geldi. Bilemiyorum tabi.
Sonra kokteyl kısmına geçildi. Ben uzun etek pantolon arası birşey giymiştim, gece boyunca paçalarıma bastım. Tuvalete girmemeye özen gösterdim.
Bu sene son seneleriymiş bu sponsorlukta. O kadar mutluyum kiiiii....
Klasik müziği ve konserleri çok severim. Özellikle Avrupa'daki konserler, konseri izlemeye gelenlerin giyimleri, özenleri ve ilgileri beni ayrıca etkiler. Bu sene Prag Güz Festivali'nde güzel bir konsere gitme olanağı buldum. Ancak sinirlerim mi bozuktu, ben mi bir hoştum, müzik dinlemenin yanı sıra aklım hep muzurluğa gitti. İşte bu kapsamda konser sırasında düşündüklerimi yazdım.
Şimdi ilk evela bando yerini aldı. Aaa bir baktım ki bizim çocuklar. Ben bunların çoğunu geçen seneden tanıyorum.
Baş kemanist :-)) yine malum yerine oturdu. Obua çalan yakışıklı çocuğu bu sene pek bir arkaya atmışlar, üzüldüm. Dedim ki "sen de anca çal". Demek ki daha küçük bişiler çalarak mobil olabilir ve gerilerde kalmayabilirmiş insan. Üflemeli ve vurmalı iri çalgılardan hiiç sözetmeyeceğim.
Orkestra şefi bir geldi, amanın, eller bizim sekizlik bebe kadar, boy 148 cm. Bir eda bir hava. Siyah uzun saçlı, hafif pörtlek gözlü. Smokin bile giymemiş, "böyle şef mi olur" diye söylenirken zaten adam'ın aslında Jazzcı olduğu ortaya çıktı. Kadro boşmuş, yatay geçiş yaptırmışlar (yani bence öyle). Zıp zıp zıpladı. Bir ara "biri mi konuşuyor, aaa ne ayıp" diyecek oldum, abi kendini kaybetmiş notaları söylüyor. Kısacası konser sonunda nirvanaya mı ermişti, yoksa orgazm mı olmuştu anlamayamadım ama bişi oldu.
Herkeş yapıyor diye biz de ellerimiz patlayana kadar alkışladık. Çekik gözlü yeni bir kemancı almışlar bandoya, ucuza kapattılar kesin. Biz Romen PRcı ile 3. sırada oturuyorduk, dolayısıyla tüm aktivitelere hakimdik. Abi tüm gece kızları kesti, bir de yanındakiyle konuştu. Nasıl karıştırmadı notaları bilemedim, kendisine sık sık "oğlum önüne bak" diyesim geldi. (Bu arada my peer Camelia çok tatlı bir hatun. Ama hangisine iyi davranacağıma Slovakya prcısı görünce karar vereceğim.) Onun dışındakiler tipik kırmızı burun ve yanaklı Çek müzik insanlarıydı.
Bir ara sahneye bizim altın kızlar tadında dört hatun geldi. Hepsi keman çalıyor, Bond'un uzun elbise giyenleri. İçlerinde en itibar gören sarışın uzun saçlı olandı. Biri pek itilmişti, diğeri pek evde kalmış portresi çiziyordu. Dördüncü de eskiden daha güzel ve seksi olmasına rağmen yıllar itibariyle sarışın yeni yetmeye koltuğu kaptırmış görünüyordu. Sarışınla şef arasında birşey olabilir gibi geldi. Bilemiyorum tabi.
Sonra kokteyl kısmına geçildi. Ben uzun etek pantolon arası birşey giymiştim, gece boyunca paçalarıma bastım. Tuvalete girmemeye özen gösterdim.
Bu sene son seneleriymiş bu sponsorlukta. O kadar mutluyum kiiiii....
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)